Bas is eigenlijk vrij lief. Maar ze heeft een makke en dat is vreten van poep en andere ellende. Ze weet dat dat niet mag. Dus ze loopt super blij mee ook langs poep van mensen. Maar dan gaat ze even achter me lopen en als ze door heeft dat ik niet oplet rent ze de hele weg terug en schrokt alles op. Ik kan dan rennen en vloeken maar al doet ze dan de staart tussen de benen, die poep wordt opgegeten en wel helemaal. Daarna is ze heel schuldig maar omdat ik haar nooit corrigeer loopt ze onderdanig maar voldaan smekkend mee. Ze weet domweg dat ze ermee weg komt hoe boos ik ook wordt. Ik vind het vreselijk dat ze het doet en ben altijd bang dat ze vergif eet of paardenpoep met medicijnen of wat dan ook. Bas is een enorm sluw vraatmonster.
Guus is eigenlijk ronduit super irritant. Hij komt ongeveer 15 tot 30 keer op de bank naast me slapen. Onder een deken en na een langdurig knor, brom en zeurconcert als het hem te lang duurt. Dan ligt hij goed 5 minuten en dan ligt de deken over hem heen en slaapt hij. Maar ineens springt hij omhoog, rent over mij en Bas heen en gaat keihard waken....om niks. Dat doet hij de hele avond door. Er zijn avonden dat hij zo 2 uur kan liggen maar ook avonden dat hij dus 30 keer op en af de bank gaat. Hij gaat kermen en aankijken als je hem dan niet op de bank laat. Super irritant.
Hij rent rondjes om je benen zodat je valt als hij eten of snoep krijgt of wil wandelen. Hele strakke super snelle rondjes voor je voeten langs.
Ook laat hij zich niet aanlijnen en moet je hem altijd vangen. Verder blaft en gromt hij veel teveel de hele dag door. Vaak begint hij smorgens om 6 uur te blaffen en als je dan niet naar beneden gaat (ik vertik het vaak) ligt er een plas en een drol in de keuken. Of niks.
Maar ik hou heel veel van ze en accepteer het zoals het is. Nu komt mijn moeder binnenkort op Guus passen. Ben erg benieuwd hoe ze dat gaat vinden want Bas en Tom waren suikerzoet in vergelijking met dit dwingend heersend aanwezig heerschap.
Nu jullie!










