Moritz (Golden Retrieverreu, 2 jaar) is een schat van een hond. Hij is zindelijk, maakt niets kapot, steelt geen vlees van aanrecht, luistert steeds beter en leert snel, blaft weinig, is rustig in huis, springt niet op de bank, kan alleen blijven enz enz; kortom prima

Maar... Hij heeft al 2 keer in het asiel gezeten omdat hij het niet zal nalaten te grommen en zelfs bijten als ie iets heeft waar hij door geobsedeerd raakt. Het kan om een stukje papier gaan dat ie van de grond heeft geraapt, of als ie in de vijver naar vliegjes loert. Zodra hij dan het gevoel krijgt dan jij hem daarin wilt belemmeren, valt ie uit.
In een speelsituatie is er geen probleem; hij komt zelfs z'n bot aanbieden zodat wij hem vast kunnen houden terwijl hij erop kauwt. Ook aan etensbak komen terwijl hij eet is geen probleem. Het is m.i. dus niet echt bezitsdrang en ook zeker geen valsheid.
Volgens het asiel was het een dominantie probleem. Ik denk niet dat dit bij ons het geval is omdat zich verder volstrekt onderdanig gedraagt. Ook als ie is uitgevallen, is ie daarna onderdanig. We laten hem dan appèl oefeningen doen en hij maakt zich heel klein.
Uiteraard doen we alles om een dergelijke situatie te voorkomen. Het is vrij voorspelbaar wat de 'risicovolle' momenten zijn. Ook afleiden of om de tuin leiden werkt heel goed. Gebeurt het toch (en dat is nog maar zelden), dan zetten we hem flink op zijn plaats en negeren we hem een tijdje.
Het probleem is dus wel beheersbaar, maar als het gebeurt geeft het het vertrouwen in elkaar wel een deuk, om over de mogelijke fysieke pijn nog maar te zwijgen.
Een lang verhaal, sorry, maar ik wil zo volledig mogelijk zijn.
Aan jullie zou ik willen vragen, wat nu verder te doen. Omdat ie zich steeds beter gedraagt en we heel veel kunnen voorkomen, verwacht ik zelf dat we, naarmate hij langer bij ons is en de band groeit (hij is nu drie maanden bij ons), het probleem wel onder controle krijgen. Ik vind het ook niet helemaal abnormaal dat een hond dat verdedigt wat in zijn ogen heel belangrijk is.
Aan de andere kant, misschien moeten we het uberhaupt niet over onze kant laten gaan en meer maatregelen nemen, voordat het een keer echt uit de hand loopt. Ik wil natuurlijk niet dat ie voor een derde keer in het asiel belandt, want verder is het een superschat.
Nou, ik hoor graag van jullie. Ondertussen ligt Moritz, zich van geen kwaad bewust, heerlijk naast me, met zijn flos in de aanslag, klaar om te spelen wanneer ik stop met typen.
groetjes, P&M
