In principe gaan de honden overal mee naar toe.
Helaas lukt het 1 keer per jaar niet om ze mee te nemen en dat is met mijn bedrijfsuitje.

Dus dan moeten ze uit logeren, 1 nachtje, en dat vind ik al echt vervelend.
Maar verder gaan ze overal mee.
Als we op visite gaan bij mensen die ze liever niet over de vloer hebben, gaan we niet of maar heel kort.
Vakantie zonder mijn honden is voor mij geen vakantie, dus ze gaan altijd mee. Eigenlijk altijd naar Frankrijk omdat daar veel mogelijk is met de honden. Zelfs naar Parijs.

(ok, we zijn dan ook nergens binnen wezen kijken in de musea, maar voor de rest is Parijs fantastisch met de honden.

) Wij hebben een sleurhutje en staan op campings, dus lekker veel buiten. Ik laat ze echter nooit alleen in de caravan. Op een camping waar we veel komen blijven ze soms een paar uurtjes even in de auto als wij op het terras wat gaan eten, maar meestal nemen we ze gewoon mee, als het niet te druk is.
Kanoën, zwemmen, maakt niet uit, ze gaan mee of we gaan om de beurt.
Alleen de grotten en musea mogen ze niet in, maar dan blijven ze gewoon een uurtje in de auto en dat gaan we alleen doen als het bewolkt weer is. Winkelen houden we niet echt van, dus dat doen we niet op vakantie. Wel lekker oude stadjes bezoeken en een terrasje pakken, jongens onder de tafel en klaar. Alleen blijf je dan misschien iets minder lang zitten dan zonder honden.

En wij doen ook eerst altijd een lekkere hondenwandeling en dan pas de stad in, dan zijn ze lekker uit gelaten en rustig. Het is ook grappig om te zien hoe ze juist in superkrappe straatjes of in drukke mensenomgevingen veel braver zijn dan dat ze de ruimte hebben. Niks vervelend doen, gewoon braaf naast onze benen volgen.
Nu de oude mannen echt oud worden houden we er gewoon rekening mee en gaan we gewoon vakantie houden op een manier die ook voor hen prettig is, dus dan maar niet naar Zuid of Midden Frankrijk, maar gewoon naar Texel. Reistijden moeten gewoon iets korter en het moet niet te warm zijn. En dit jaar hebben we voor Jackie een bolderkar bij ons, zodat we toch lekker kunnen wandelen. Dan kan hij na een half uurtje ofzo gewoon in de bolderkar en kunnen we nog lekker doorlopen. Daar hadden we ons vorig jaar wat op verkeken, hij kan gewoon niet meer echt mee lopen. Maar dat is dus ook opgelost.

Bevriend met rooie kaai Herman en dametje Ici.
In memoriam Yentie en Toby