aanraken zoals Cesar dat doet, is kordaat de hand (of voet) tegen de hond leggen, zonder harde aanloop van de hand of voet.runninggirl schreef:Dan heb ik blijkbaar een andere definitie van slaan en schoppen. Ik kan dit echt niet 'aanraken' noemen.
wanneer je slaat, dan gooi je je hand of voet eerst in de andere richting om vaart te maken, daarna sla of schop je, waardoor je meteen je hand of voet verwijdert. dan doet het pijn, maar leer je niks.
door de hand of voet tegen de hond te zetten, en even die ruimte claimen, dus niet meteen in een vaart weer weg halen, leert de hond (of mens of wat ook) dat hij een grens over gaat. het is een belerende vinger, maar dan niet ervoor houden, want dan krijg je de middelvinger van de hond, maar dus even doortastender. zo kom je door. en dit is dus eigenlijk altijd bij honden die al weten hoe ze over de grens kunnen gaan.
slaan en schoppen doe je vrijwel altijd uit emotie. met een vaart, en meteen weer terug. dat werkt niet. dat is iets doen uit overmacht.
rustig en kalm, maar zelfverzekerd/doortastend aanraken, waarbij je voet of hand geen aanloop heeft, dus niet met een harde vaart aankomt, dat is een aanraking die cesar bedoelt. NET genoeg om de hond zijn aandacht te krijgen. met DEZELFDE intentie als hoe de hond reageert. dus met dezelfde energie doorkomen.
schoppen of slaan, dan heb je de verkeerde energie, en de verkeerde intensiteit.