Ik ga nooit naar een losloopgebied behalve 1 waar je het hele stuk kunt overzien. Komt er iets aan waarvan ik ongerust word ben ik vertrokken. In losloopgebieden komen m.i. teveel mensen die alleen maar (kunnen) denken "o, ze mogen los".Ik beperk Akira ook in haar contacten, ze mag niet meer overal los en snuffelen aan de lijn doen we maar niet meer. Maar in een losloop gebied aangevallen worden door twee honden maakt dat ik mij ook daar niet meer op mijn gemak voel, over mijn eigen buurt maar te zwijgen. Ik was juist iemand die het leuk vond om ergens heen te rijden en lekker in een onbekend gebied te gaan lopen, nou dat doen we ook maar niet meer want ik weet tegenwoordig liever welke hond wat doet. Er is hier een losloop veldje met sociale honden maar dat grenst aan een drukke weg waar de tram rijdt, dus erg veilig is ze daar ook niet. Ik weet dat ik de angst niet de overhand moet geven maar op het moment dat ik een hond tegenkom overvalt mij dat en dat slaat natuurlijk over op mijn hond die daardoor alert wordt. Ik ben ooit verhuisd om mijn kind veilig te laten opgroeien misschien moet ik dat nu maar voor mijn hond ook maar doen.
Ik loop met Ezio vnl bekende stukken, waar ik ruim zicht heb naar alle kanten. Ik zwerf ook graag rond maar dan gaat hij aan de (lange) lijn en verkennen we eerst de boel grondig. Ik heb een zakmes bij en inmiddels een busje haarlak. W.s. doe ik ik er helemaal niks mee maar in mijn gedachte ram ik zo een mes (walking dead stijl) in een oog van wat voor hond dan ook die de mijne om zeep aan het helpen is, in mijn gedachte kan zo'n baas als hij even protesteert als 2de aan de beurt komen. Let wel, in mijn gedachte. Toch helpt het wel, beetje het gevoel dat ik niet machteloos ten onder hoef te gaan ahw.
Ik weiger om binnen te blijven zitten en me door de angst te laten regeren.
Maar ik begrijp en herken je gevoel heel erg goed.