Leiders en volgers

[DeDiana]

Eensch. Het is tenslotte normaal hondengedrag, al vinden wij het dan niet handig.
Ik heb de indruk dat voernijd of bezitsagressie heviger is bij onzekere honden, klopt dat bij jouw hond ook?

Ik heb in mijn stage en bij het lesgeven een aantal honden meegemaakt met ernstige voernijd (als in bazen naar de SEH met grote gaten) en dat waren onzekere, verder heel lieve en aanhankelijke honden. Dat het zo gierend uit de klauw liep lag aan de manier waarop de bazen ermee omgingen. Maar het zat in die honden, van nature.

Ik weet het niet.
Enerzijds niet, zij is degene die lastige reuen wegstuurt als we die tegenkomen en dat doet ze keurig.
Ze voedt haar pups op, zo keurig en beleefd, en zonder ze aan te raken maar ze hebben allemaal ontzag voor haar.
Loulou weet nu al dat die tante met véél respect bejegend dient te worden.
De rest kan aan oren gesjord worden, maar zij niet. Of althans, op háár voorwaarden.

Toch zetten de anderen haar vaak op haar plek en gedraagt ze zich binnen de groep onderdanig.
Dus zeg het maar.

Ik vraag me af of je zeker of onzeker per definitie kunt bepalen aan de hand van de status in de roedel?
Mila is op sommige vlakken onzeker, maar niet in haar contact met andere honden. Ik vind Mila in mijn roedel de hond die qua karakter het meest onzekere trekjes heeft, en toch is zij de onbetwiste roedelleidster.
Ik merk die link tussen onzekerheid en voernijd ook. Als hier een onbekende hond in huis komt, moet ik de eerste 3-4 dagen goed opletten met voer. Met name Mila kan dan erg fel reageren. Is de hond eenmaal vertrouwd, dan heeft ze daar geen last meer van. Ik zie dat dus ook als onzekerheid; ze kent de hond nog niet zo goed en reageert sneller/feller omdat ze er nog niet helemaal op vertrouwt dat hij bij haar eten uit de buurt zal blijven en de regels kent.

[Marjoleine]

De vraag is dus ook eigenlijk: hoe herken je onzekerheid dan?

[DeDiana]

Alles het liefst overzichtelijk, voorspelbaar en controleerbaar houden, herken ik ook wel wat van Mila. Zij is ook erg prikkelgevoelig, maar dat vind ik niet per se synoniem aan onzeker. Zij is wel wat sneller onder de indruk van onverwachte gebeurtenissen of geluiden bijvoorbeeld, heeft wat van die onzekerheidjes zoals dat ze hoogtes eng vindt of een tas die over de straat wappert, heeft wat meer tijd nodig om te wennen aan nieuwe dingen. In sommige onbekende huizen kan zij bijvoorbeeld een dag nodig hebben om helemaal op haar gemak te zijn, terwijl Amy en Amoz binnenlopen, op de bank ploffen en het is goed.

[Alfilillo]

Zeker of onzeker, dominant of onderdanig, leider of volger. Ik dacht dat dat heel duidelijk afgebakende begrippen waren bij honden, maar dat lijkt toch niet zo te zijn. Ik vind Alfil de onzekere van de twee, hij heeft bepaalde angsten, bv. hoogtevrees. Hij is prikkelgevoelig en kan geprikkeld zijn. Naar andere honden toe is hij vaak onzeker. Echter, thuis is Alfil overduidelijk de baas van de twee; Lily heeft groot respect voor hem. En ook in het bos volgt Lily Alfil veel meer dan andersom. Bovendien, als er echt gevaar dreigt (een wild zwijn op het bospad bijvoorbeeld), is het Alfil die het beest weg jaagt. Lily daarentegen vind ik zelfverzekerd. Als ze ergens van schrikt, gaat ze direct kijken wat het was, ze vlucht niet, nieuwsgierig. Andere honden wil ze altijd leren kennen. Naar grote honden toe doet ze heel onderdanig, maar ook zelfverzekerd. Tegen kleine honden doet ze zelfs niet onderdanig meer. Dus: we is er nu dominant en zeker?? Ik zou zeggen dat Alfil een onzekere dominante leider is, en Lily een zelfverzekerde volger. Nu is Lily ook pas 4 maanden, dus waarschijnlijk gaan deze rollen nog wel verschuiven. Interessant, dat hondengedrag.

[Marjoleine]

De vraag is dus ook eigenlijk: hoe herken je onzekerheid dan?

Wat ik zie aan mijn honden nu en vroeger: de honden die het felst en het snelst reageren, die het meest regelneven, die het belangrijk vinden dat de omgeving overzichtelijk, voorspelbaar en controleerbaar is. Mijn meest zelfverzekerde en meest evenwichtige honden maakten/maken zich niet of nauwelijks druk, die weten dat ze elke situatie aankunnen.

Nou, dat is Willemijn.
Die trekt zich nergens wat van aan, gaat rustig alleen op stap, bekt op commando lastige reuen af maar nooit uit zichzelf.
Ze maakt zich nergens druk over en weet gewoon dat ze d'r bevallige kontje prima redt.
En zij is de enige met voernijd.

Jet daarentegen is (nog) onzeker, een pubertje met gierende hormonen, een agentje die nog alles nacorrigeert wat ik corrigeer (met name Polly is regelmatig de sigaar, maar ook de kat), een verkenner die op de hoek van de paden uit gaat kijken en overal loopt te controleren.
Die kun je alles uit haar bek pakken en als je haar bak wilt wegpakken is dat ook geen enkel punt.

[DeDiana]

De vraag is dus ook eigenlijk: hoe herken je onzekerheid dan?

Wat ik zie aan mijn honden nu en vroeger: de honden die het felst en het snelst reageren, die het meest regelneven, die het belangrijk vinden dat de omgeving overzichtelijk, voorspelbaar en controleerbaar is. Mijn meest zelfverzekerde en meest evenwichtige honden maakten/maken zich niet of nauwelijks druk, die weten dat ze elke situatie aankunnen.

Nou, dat is Willemijn.
Die trekt zich nergens wat van aan, gaat rustig alleen op stap, bekt op commando lastige reuen af maar nooit uit zichzelf.
Ze maakt zich nergens druk over en weet gewoon dat ze d'r bevallige kontje prima redt.
En zij is de enige met voernijd.

Jet daarentegen is (nog) onzeker, een pubertje met gierende hormonen, een agentje die nog alles nacorrigeert wat ik corrigeer (met name Polly is regelmatig de sigaar, maar ook de kat), een verkenner die op de hoek van de paden uit gaat kijken en overal loopt te controleren.
Die kun je alles uit haar bek pakken en als je haar bak wilt wegpakken is dat ook geen enkel punt.

Nou, onzeker klinkt Willemijn inderdaad niet. En ik denk ook wel dat onzekerheid een rol speelt bij voernijd, maar echt niet allesbepalend is, want ik ken ook genoeg onzekere honden die geen voernijd hebben. Ik denk dat het ook te maken heeft met hoeveel waarde aan het bezit wordt gehecht en in hoeverre een hond geneigd is (of durft) daarover een conflict aan te gaan. Bij sommige honden zit het er inderdaad heel duidelijk al van pups af aan in en bij andere totaal niet. Dus de angst om iets kwijt te raken zit er bij de één dan blijkbaar ook dieper in of misschien heeft het te maken met eerdere ervaringen in het nest bijvoorbeeld?
Heeft ze dit eigenlijk zowel bij mensen als bij andere honden?

[Marjoleine]

Heeft ze dit eigenlijk zowel bij mensen als bij andere honden?

Bij mensen en bij honden.
Die kijken wel linker uit dan te proberen te jatten, terwijl ik bij Jet er als een agent naast moet staan, anders komt Polly of Fien en vreet die bak onder haar neus leeg.

Chaconne beschermt haar eten ook wel maar die geeft eens per maand een RRRR van een halve seconde en dan weet iedereen weer dat het haar eten is. Meestal is een opgetrokken wenkbrauw ook genoeg trouwens.
Ik kan wel alles pakken hoor (al doe ik dat in principe niet, maar bv haar bak verplaatsen kan gewoon). Egels levert ze ook netjes in.

Laatst had Willemijn een stuk knars gejat en omdat ze dan gaat verdedigen en doen moet ze dat inleveren. Ze mag alleen als ze allemaal krijgen, dan eet ze het ook op.
Wat ik dan doe is een lijn om haar nek, meenemen naar een andere ruimte en dan ruilen. Dat gaat dan wel, met enig aandringen.
Is het afgegeven, dan is ze weer haar lieve zelf.

Ze is hier geboren en ik weet van geen rare ervaring, heb dit nog nooit gehad, met geen enkele hond, hier geboren of niet.

[Mockingjay]

Interessant!
Ik heb een jaar met mijn pup getraind om altijd aan de voet te lopen, commando 'vrij' te krijgen in het park, de tijd om dan vrij te lopen (lange lijn, niet los) was minder lang dan de tijd hij aan de voet moest volgen.
Als hij een jaar was en begon te puberen probeerde hij dingen uit; in de zetel komen, voorop lopen...
Ik liet het toe. Dacht ; ach de hond is toch braaf en doet niks mis. (Al was het soms een heel vervelende puber haha, met een enorme dosis energie die hij nu kwijt kan door denkwerk enz, ook heel belangrijk) Als ik voortaan wandelde liep hij dus voorop zonder te trekken, liep langer vrij in het park dan gewoonlijk.
Zijn gedrag bleef hetzelfde, ik heb toen even gedacht :
Ach, al die rangorde-regels, bullshit...
Tot na enkele maanden mijn hond begon uit te vallen naar andere honden ( ik dacht mss aan een nare ervaring gehad, ik zocht naar een oorzaak dus en probeerde hem af te leiden, afstand te vergroten, het hielp niet) tot ik me weer even verdiepte in honden psychologie.
Ik ben toen van de ene dag op de andere dag de regels terug gaan veranderen, wandelen =naast of achter me, commando 'vrij' niet langer dan de eigenlijke wandeling, terug eerst door de deur enz... Ik voelde me ook zelfzeker want je voelt je toch wel prettiger als je hond netjes mee volgt dan als hij je route bepaalt en overal wilt stoppen om te snuffelen zonder jij dat gevraagd hebt.
Het gedrag was tijdens de eerste wandeling verbluffend!
Hij viel niet uit, was veel meer ontspannen enz.
Dus ; mijn hond had leiding nodig. Dominantie heeft een negatieve bijklank, maar mijn hond was degelijk op zoek naar sterke leiding. Aan gebrek hiervan nam hij de touwtjes in handen, viel uit, bepaalde de route...
In zekere mate had hij de dominante rol zonder ook maar enige aggresie te tonen tegenover mij. Mensen denken vaak bij een dominante hond aan agressieve moeilijke hond, Welnee. Dominantie is een status die je hond ook weer gewillig afstaat als jouw energie sterker is.

Hij gromt nog wel eens naar een andere reu, maar dit is dan communicatie dat ie de ontmoeting niet prettig vind, en de hond niet in zijn persoonlijke zone wilt, wat ik dan ook respecteer, dat vind ik heel belangrijk, we verwachten zoveel van onze honden, ze mogen niet blaffen, grommen, aan de riem trekken, angstig zijn, we vinden het ook belangrijk dat hij elke mens en andere hond leuk vind, ik respecteer zijn persoonlijke ruimte, zou iedereen moeten doen, maar hij valt dus niet meer uit, want ik neem de leiding als wij buiten zijn (binnen uiteraard ook)
Ik haal hem dan uit de situatie door een commando te geven, afstand te nemen, richting veranderen en ik zeg hem dan dat het oké is en hij gelooft me dan ook (vertrouwen!)
Hij heeft dus niet meer het gevoel hij als leider de situatie moet oplossen. Is een zware stressvolle taak voor de hond..
Dit is mijn eigen ervaring en velen zullen het niet met me eens zijn en geloven niet in rangorde
Dat zou achterhaald zijn volgens velen.
Wel.. Volgens mij hebben die mensen zo'n zelfzekere kalme energie dat hun hond automatisch wilt volgen

Wat de opwinding betreft; een hond die niet tegen de muren op vliegt als je thuiskomt zit lekkerder in zijn vel dan een hond die jou rustig komt begroeten.

Mensen vinden het leuk als honden opgewonden zijn en gek doen, lachen met een hond die te opgewonden gedrag vertoont is zoals lachen om een dronken persoon die niet meer kan op zijn benen staan of van alles doet door zijn dronken toestand. Beiden hebben zichzelf niet in de hand

[ranetje]

Interessant!
Ik heb een jaar met mijn pup getraind om altijd aan de voet te lopen, commando 'vrij' te krijgen in het park, de tijd om dan vrij te lopen (lange lijn, niet los) was minder lang dan de tijd hij aan de voet moest volgen.
Als hij een jaar was en begon te puberen probeerde hij dingen uit; in de zetel komen, voorop lopen...
Ik liet het toe. Dacht ; ach de hond is toch braaf en doet niks mis. (Al was het soms een heel vervelende puber haha, met een enorme dosis energie die hij nu kwijt kan door denkwerk enz, ook heel belangrijk) Als ik voortaan wandelde liep hij dus voorop zonder te trekken, liep langer vrij in het park dan gewoonlijk.
Zijn gedrag bleef hetzelfde, ik heb toen even gedacht :
Ach, al die rangorde-regels, bullshit...
Tot na enkele maanden mijn hond begon uit te vallen naar andere honden ( ik dacht mss aan een nare ervaring gehad, ik zocht naar een oorzaak dus en probeerde hem af te leiden, afstand te vergroten, het hielp niet) tot ik me weer even verdiepte in honden psychologie.
Ik ben toen van de ene dag op de andere dag de regels terug gaan veranderen, wandelen =naast of achter me, commando 'vrij' niet langer dan de eigenlijke wandeling, terug eerst door de deur enz... Ik voelde me ook zelfzeker want je voelt je toch wel prettiger als je hond netjes mee volgt dan als hij je route bepaalt en overal wilt stoppen om te snuffelen zonder jij dat gevraagd hebt.
Het gedrag was tijdens de eerste wandeling verbluffend!
Hij viel niet uit, was veel meer ontspannen enz.
Dus ; mijn hond had leiding nodig. Dominantie heeft een negatieve bijklank, maar mijn hond was degelijk op zoek naar sterke leiding. Aan gebrek hiervan nam hij de touwtjes in handen, viel uit, bepaalde de route...
In zekere mate had hij de dominante rol zonder ook maar enige aggresie te tonen tegenover mij. Mensen denken vaak bij een dominante hond aan agressieve moeilijke hond, Welnee. Dominantie is een status die je hond ook weer gewillig afstaat als jouw energie sterker is.

Hij gromt nog wel eens naar een andere reu, maar dit is dan communicatie dat ie de ontmoeting niet prettig vind, en de hond niet in zijn persoonlijke zone wilt, wat ik dan ook respecteer, dat vind ik heel belangrijk, we verwachten zoveel van onze honden, ze mogen niet blaffen, grommen, aan de riem trekken, angstig zijn, we vinden het ook belangrijk dat hij elke mens en andere hond leuk vind, ik respecteer zijn persoonlijke ruimte, zou iedereen moeten doen, maar hij valt dus niet meer uit, want ik neem de leiding als wij buiten zijn (binnen uiteraard ook)
Ik haal hem dan uit de situatie door een commando te geven, afstand te nemen, richting veranderen en ik zeg hem dan dat het oké is en hij gelooft me dan ook (vertrouwen!)
Hij heeft dus niet meer het gevoel hij als leider de situatie moet oplossen. Is een zware stressvolle taak voor de hond..
Dit is mijn eigen ervaring en velen zullen het niet met me eens zijn en geloven niet in rangorde
Dat zou achterhaald zijn volgens velen.
Wel.. Volgens mij hebben die mensen zo'n zelfzekere kalme energie dat hun hond automatisch wilt volgen

Het is een van de redeneringen en als jij je daar goed bij voelt en je hond ook is dat prima
Iets laten gaan kan ook gewoon voor de hond onzekerheid en onduidelijkheid betekenen waar hij geen raad mee weet.
Uitvallen is niet zo vaak dominant gedrag als wel een uiting van angst en onzekerheid.

Jij zal de "psyche van de hond" waarschijnlijk anders zien dan ik?

Wat de opwinding betreft; een hond die niet tegen de muren op vliegt als je thuiskomt zit lekkerder in zijn vel dan een hond die jou rustig komt begroeten.

Mensen vinden het leuk als honden opgewonden zijn en gek doen, lachen met een hond die te opgewonden gedrag vertoont is zoals lachen om een dronken persoon die niet meer kan op zijn benen staan of van alles doet door zijn dronken toestand. Beiden hebben zichzelf niet in de hand

Wat bedoel je daarmee?
Wat is het verschil tussen de een ..................... = niet tegen de muren opvliegen en het ander .............. = rustig begroeten ??

Of staat er een woordje (= niet) te veel.

[mijke]

Interessant!
Ik heb een jaar met mijn pup getraind om altijd aan de voet te lopen, commando 'vrij' te krijgen in het park, de tijd om dan vrij te lopen (lange lijn, niet los) was minder lang dan de tijd hij aan de voet moest volgen.
Als hij een jaar was en begon te puberen probeerde hij dingen uit; in de zetel komen, voorop lopen...
Ik liet het toe. Dacht ; ach de hond is toch braaf en doet niks mis. (Al was het soms een heel vervelende puber haha, met een enorme dosis energie die hij nu kwijt kan door denkwerk enz, ook heel belangrijk) Als ik voortaan wandelde liep hij dus voorop zonder te trekken, liep langer vrij in het park dan gewoonlijk.
Zijn gedrag bleef hetzelfde, ik heb toen even gedacht :
Ach, al die rangorde-regels, bullshit...
Tot na enkele maanden mijn hond begon uit te vallen naar andere honden ( ik dacht mss aan een nare ervaring gehad, ik zocht naar een oorzaak dus en probeerde hem af te leiden, afstand te vergroten, het hielp niet) tot ik me weer even verdiepte in honden psychologie.
Ik ben toen van de ene dag op de andere dag de regels terug gaan veranderen, wandelen =naast of achter me, commando 'vrij' niet langer dan de eigenlijke wandeling, terug eerst door de deur enz... Ik voelde me ook zelfzeker want je voelt je toch wel prettiger als je hond netjes mee volgt dan als hij je route bepaalt en overal wilt stoppen om te snuffelen zonder jij dat gevraagd hebt.
Het gedrag was tijdens de eerste wandeling verbluffend!
Hij viel niet uit, was veel meer ontspannen enz.
Dus ; mijn hond had leiding nodig. Dominantie heeft een negatieve bijklank, maar mijn hond was degelijk op zoek naar sterke leiding. Aan gebrek hiervan nam hij de touwtjes in handen, viel uit, bepaalde de route...
In zekere mate had hij de dominante rol zonder ook maar enige aggresie te tonen tegenover mij. Mensen denken vaak bij een dominante hond aan agressieve moeilijke hond, Welnee. Dominantie is een status die je hond ook weer gewillig afstaat als jouw energie sterker is.

Hij gromt nog wel eens naar een andere reu, maar dit is dan communicatie dat ie de ontmoeting niet prettig vind, en de hond niet in zijn persoonlijke zone wilt, wat ik dan ook respecteer, dat vind ik heel belangrijk, we verwachten zoveel van onze honden, ze mogen niet blaffen, grommen, aan de riem trekken, angstig zijn, we vinden het ook belangrijk dat hij elke mens en andere hond leuk vind, ik respecteer zijn persoonlijke ruimte, zou iedereen moeten doen, maar hij valt dus niet meer uit, want ik neem de leiding als wij buiten zijn (binnen uiteraard ook)
Ik haal hem dan uit de situatie door een commando te geven, afstand te nemen, richting veranderen en ik zeg hem dan dat het oké is en hij gelooft me dan ook (vertrouwen!)
Hij heeft dus niet meer het gevoel hij als leider de situatie moet oplossen. Is een zware stressvolle taak voor de hond..
Dit is mijn eigen ervaring en velen zullen het niet met me eens zijn en geloven niet in rangorde
Dat zou achterhaald zijn volgens velen.
Wel.. Volgens mij hebben die mensen zo'n zelfzekere kalme energie dat hun hond automatisch wilt volgen

Wat de opwinding betreft; een hond die niet tegen de muren op vliegt als je thuiskomt zit lekkerder in zijn vel dan een hond die jou rustig komt begroeten.

Mensen vinden het leuk als honden opgewonden zijn en gek doen, lachen met een hond die te opgewonden gedrag vertoont is zoals lachen om een dronken persoon die niet meer kan op zijn benen staan of van alles doet door zijn dronken toestand. Beiden hebben zichzelf niet in de hand

Ik denk dat je hond niet relaxter werd vanwege de regels die je had, maar omdat je uberhaupt weer regels had. Als hij best op de bank mag, maar alleen op jouw commando, en als hij altijd altijd op dezelfde plek schuin voor jou moest lopen, en als ie eerst moest zitten voor de door de deur ging dan had het ook gewerkt. Gewoon puur vanwege de duidelijkheid. Dat is natuurlijk ook een soortvan leiderschap dat je daarmee uitstraalt. Maar dat leiderschap straal je dus uit doordat je regels stelt, en niet doordat jij als eerste de deur door gaat.

[Mockingjay]

Interessant!
Ik heb een jaar met mijn pup getraind om altijd aan de voet te lopen, commando 'vrij' te krijgen in het park, de tijd om dan vrij te lopen (lange lijn, niet los) was minder lang dan de tijd hij aan de voet moest volgen.
Als hij een jaar was en begon te puberen probeerde hij dingen uit; in de zetel komen, voorop lopen...
Ik liet het toe. Dacht ; ach de hond is toch braaf en doet niks mis. (Al was het soms een heel vervelende puber haha, met een enorme dosis energie die hij nu kwijt kan door denkwerk enz, ook heel belangrijk) Als ik voortaan wandelde liep hij dus voorop zonder te trekken, liep langer vrij in het park dan gewoonlijk.
Zijn gedrag bleef hetzelfde, ik heb toen even gedacht :
Ach, al die rangorde-regels, bullshit...
Tot na enkele maanden mijn hond begon uit te vallen naar andere honden ( ik dacht mss aan een nare ervaring gehad, ik zocht naar een oorzaak dus en probeerde hem af te leiden, afstand te vergroten, het hielp niet) tot ik me weer even verdiepte in honden psychologie.
Ik ben toen van de ene dag op de andere dag de regels terug gaan veranderen, wandelen =naast of achter me, commando 'vrij' niet langer dan de eigenlijke wandeling, terug eerst door de deur enz... Ik voelde me ook zelfzeker want je voelt je toch wel prettiger als je hond netjes mee volgt dan als hij je route bepaalt en overal wilt stoppen om te snuffelen zonder jij dat gevraagd hebt.
Het gedrag was tijdens de eerste wandeling verbluffend!
Hij viel niet uit, was veel meer ontspannen enz.
Dus ; mijn hond had leiding nodig. Dominantie heeft een negatieve bijklank, maar mijn hond was degelijk op zoek naar sterke leiding. Aan gebrek hiervan nam hij de touwtjes in handen, viel uit, bepaalde de route...
In zekere mate had hij de dominante rol zonder ook maar enige aggresie te tonen tegenover mij. Mensen denken vaak bij een dominante hond aan agressieve moeilijke hond, Welnee. Dominantie is een status die je hond ook weer gewillig afstaat als jouw energie sterker is.

Hij gromt nog wel eens naar een andere reu, maar dit is dan communicatie dat ie de ontmoeting niet prettig vind, en de hond niet in zijn persoonlijke zone wilt, wat ik dan ook respecteer, dat vind ik heel belangrijk, we verwachten zoveel van onze honden, ze mogen niet blaffen, grommen, aan de riem trekken, angstig zijn, we vinden het ook belangrijk dat hij elke mens en andere hond leuk vind, ik respecteer zijn persoonlijke ruimte, zou iedereen moeten doen, maar hij valt dus niet meer uit, want ik neem de leiding als wij buiten zijn (binnen uiteraard ook)
Ik haal hem dan uit de situatie door een commando te geven, afstand te nemen, richting veranderen en ik zeg hem dan dat het oké is en hij gelooft me dan ook (vertrouwen!)
Hij heeft dus niet meer het gevoel hij als leider de situatie moet oplossen. Is een zware stressvolle taak voor de hond..
Dit is mijn eigen ervaring en velen zullen het niet met me eens zijn en geloven niet in rangorde
Dat zou achterhaald zijn volgens velen.
Wel.. Volgens mij hebben die mensen zo'n zelfzekere kalme energie dat hun hond automatisch wilt volgen

Het is een van de redeneringen en als jij je daar goed bij voelt en je hond ook is dat prima
Iets laten gaan kan ook gewoon voor de hond onzekerheid en onduidelijkheid betekenen waar hij geen raad mee weet.
Uitvallen is niet zo vaak dominant gedrag als wel een uiting van angst en onzekerheid.

Jij zal de "psyche van de hond" waarschijnlijk anders zien dan ik?

Wat de opwinding betreft; een hond die niet tegen de muren op vliegt als je thuiskomt zit lekkerder in zijn vel dan een hond die jou rustig komt begroeten.

Mensen vinden het leuk als honden opgewonden zijn en gek doen, lachen met een hond die te opgewonden gedrag vertoont is zoals lachen om een dronken persoon die niet meer kan op zijn benen staan of van alles doet door zijn dronken toestand. Beiden hebben zichzelf niet in de hand

Wat bedoel je daarmee?
Wat is het verschil tussen de een ..................... = niet tegen de muren opvliegen en het ander .............. = rustig begroeten ??

Of staat er een woordje (= niet) te veel.

Tuurlijk is uitvallen niet dominant, eerder onzeker.
Nu hoeft ie dat dus niet meer te hebben.
Ik bedoel dat een hond die jou rustig begroet beter in zijn vel zit dan een hond die tegen de muren opvliegt :p

[Mockingjay]

Interessant!
Ik heb een jaar met mijn pup getraind om altijd aan de voet te lopen, commando 'vrij' te krijgen in het park, de tijd om dan vrij te lopen (lange lijn, niet los) was minder lang dan de tijd hij aan de voet moest volgen.
Als hij een jaar was en begon te puberen probeerde hij dingen uit; in de zetel komen, voorop lopen...
Ik liet het toe. Dacht ; ach de hond is toch braaf en doet niks mis. (Al was het soms een heel vervelende puber haha, met een enorme dosis energie die hij nu kwijt kan door denkwerk enz, ook heel belangrijk) Als ik voortaan wandelde liep hij dus voorop zonder te trekken, liep langer vrij in het park dan gewoonlijk.
Zijn gedrag bleef hetzelfde, ik heb toen even gedacht :
Ach, al die rangorde-regels, bullshit...
Tot na enkele maanden mijn hond begon uit te vallen naar andere honden ( ik dacht mss aan een nare ervaring gehad, ik zocht naar een oorzaak dus en probeerde hem af te leiden, afstand te vergroten, het hielp niet) tot ik me weer even verdiepte in honden psychologie.
Ik ben toen van de ene dag op de andere dag de regels terug gaan veranderen, wandelen =naast of achter me, commando 'vrij' niet langer dan de eigenlijke wandeling, terug eerst door de deur enz... Ik voelde me ook zelfzeker want je voelt je toch wel prettiger als je hond netjes mee volgt dan als hij je route bepaalt en overal wilt stoppen om te snuffelen zonder jij dat gevraagd hebt.
Het gedrag was tijdens de eerste wandeling verbluffend!
Hij viel niet uit, was veel meer ontspannen enz.
Dus ; mijn hond had leiding nodig. Dominantie heeft een negatieve bijklank, maar mijn hond was degelijk op zoek naar sterke leiding. Aan gebrek hiervan nam hij de touwtjes in handen, viel uit, bepaalde de route...
In zekere mate had hij de dominante rol zonder ook maar enige aggresie te tonen tegenover mij. Mensen denken vaak bij een dominante hond aan agressieve moeilijke hond, Welnee. Dominantie is een status die je hond ook weer gewillig afstaat als jouw energie sterker is.

Hij gromt nog wel eens naar een andere reu, maar dit is dan communicatie dat ie de ontmoeting niet prettig vind, en de hond niet in zijn persoonlijke zone wilt, wat ik dan ook respecteer, dat vind ik heel belangrijk, we verwachten zoveel van onze honden, ze mogen niet blaffen, grommen, aan de riem trekken, angstig zijn, we vinden het ook belangrijk dat hij elke mens en andere hond leuk vind, ik respecteer zijn persoonlijke ruimte, zou iedereen moeten doen, maar hij valt dus niet meer uit, want ik neem de leiding als wij buiten zijn (binnen uiteraard ook)
Ik haal hem dan uit de situatie door een commando te geven, afstand te nemen, richting veranderen en ik zeg hem dan dat het oké is en hij gelooft me dan ook (vertrouwen!)
Hij heeft dus niet meer het gevoel hij als leider de situatie moet oplossen. Is een zware stressvolle taak voor de hond..
Dit is mijn eigen ervaring en velen zullen het niet met me eens zijn en geloven niet in rangorde
Dat zou achterhaald zijn volgens velen.
Wel.. Volgens mij hebben die mensen zo'n zelfzekere kalme energie dat hun hond automatisch wilt volgen

Wat de opwinding betreft; een hond die niet tegen de muren op vliegt als je thuiskomt zit lekkerder in zijn vel dan een hond die jou rustig komt begroeten.

Mensen vinden het leuk als honden opgewonden zijn en gek doen, lachen met een hond die te opgewonden gedrag vertoont is zoals lachen om een dronken persoon die niet meer kan op zijn benen staan of van alles doet door zijn dronken toestand. Beiden hebben zichzelf niet in de hand

Ik denk dat je hond niet relaxter werd vanwege de regels die je had, maar omdat je uberhaupt weer regels had. Als hij best op de bank mag, maar alleen op jouw commando, en als hij altijd altijd op dezelfde plek schuin voor jou moest lopen, en als ie eerst moest zitten voor de door de deur ging dan had het ook gewerkt. Gewoon puur vanwege de duidelijkheid. Dat is natuurlijk ook een soortvan leiderschap dat je daarmee uitstraalt. Maar dat leiderschap straal je dus uit doordat je regels stelt, en niet doordat jij als eerste de deur door gaat.

Dat moest hij hoor, wandelen zonder trekken zonder zigzag... Mocht wel snuffelen. Wachten aan de deur, vrij op commando, maar was blijkbaar hier niet genoeg hij kreeg teveel vrijheid, teveel de kans te kiezen hoe om te gaan met prikkels bvb de andere hond..
Als hij naast of achter loopt verandert zijn gedrag. Hij is mentaal ook rustiger na de wandeling terwijl zoveel mensen beweren van niet en dus je hond niet constant naast of achter te houden voor je hond beter is. gedragstherapeut Monique bladder raadt bvb net aan je hond zoveel mogelijk vrijheid te geven tijdens de wandeling in de vorm van onaangelijnd, route bepalen en snuffelen) het is maar net wat de hond nodig heeft en de baas want je bent een team.
Ik zal niemand zeggen hoe je hond correct uit te laten, maar voor mij werkt de theorie ; leider voorop.
Is mijn eigen ervaring. Ik ga niemand overtuigen hiervan ofzo. Het is ook niet zo dat je hond zowiezo de leiding heeft als ie voorop loopt anders was elke blinde geleidehond de leider. Zo zwartwit zie ik het niet

[ranetje]

Wat de opwinding betreft; een hond die niet tegen de muren op vliegt als je thuiskomt zit lekkerder in zijn vel dan een hond die jou rustig komt begroeten.

Mensen vinden het leuk als honden opgewonden zijn en gek doen, lachen met een hond die te opgewonden gedrag vertoont is zoals lachen om een dronken persoon die niet meer kan op zijn benen staan of van alles doet door zijn dronken toestand. Beiden hebben zichzelf niet in de hand

Wat bedoel je daarmee?
Wat is het verschil tussen de een ..................... = niet tegen de muren opvliegen en het ander .............. = rustig begroeten ??

Of staat er een woordje (= niet) te veel.

Tuurlijk is uitvallen niet dominant, eerder onzeker.
Nu hoeft ie dat dus niet meer te hebben.
Ik bedoel dat een hond die jou rustig begroet beter in zijn vel zit dan een hond die tegen de muren opvliegt :p

Er staat dus een woordje (niet) waardoor de hele vergelijking zoek raakt
Wat is het verschil tussen een hond die niet tegen de muren opvliegt en een hond die je rustig begroet?

[Mockingjay]

Wat de opwinding betreft; een hond die niet tegen de muren op vliegt als je thuiskomt zit lekkerder in zijn vel dan een hond die jou rustig komt begroeten.

Mensen vinden het leuk als honden opgewonden zijn en gek doen, lachen met een hond die te opgewonden gedrag vertoont is zoals lachen om een dronken persoon die niet meer kan op zijn benen staan of van alles doet door zijn dronken toestand. Beiden hebben zichzelf niet in de hand

Wat bedoel je daarmee?
Wat is het verschil tussen de een ..................... = niet tegen de muren opvliegen en het ander .............. = rustig begroeten ??

Of staat er een woordje (= niet) te veel.

Tuurlijk is uitvallen niet dominant, eerder onzeker.
Nu hoeft ie dat dus niet meer te hebben.
Ik bedoel dat een hond die jou rustig begroet beter in zijn vel zit dan een hond die tegen de muren opvliegt :p

Er staat dus een woordje (niet) waardoor de hele vergelijking zoek raakt
Wat is het verschil tussen een hond die niet tegen de muren opvliegt en een hond die je rustig begroet?

Ik had me mistypt
Een hond die je kalm begroet zit lekkerder in zen vel dan een hond die tegen de muren opvliegt dus..

[wilma23]

Dat van voor je lopen is de manier waarop. Loopt de hond lekker te klooien snuffelen gewoon zijn ding te doen Dan is er inks aan de hand. Maar als de hond steeds bezig is om jou achter zich te houden en is hij gefocust op alles wat je tegemoetkomt en hij stuurt je zeg maar.en heeft daarbij geen ontspannen lichaamshouding, dat is Dan niet goed. Omdat de hond dan dus de dingen aan het regelen is.

Ik vind dat van de schrijver van je boek beetje zwart wit, er zijn zoveel dingen die meespelen. Een hond is ook wel gewoon tevreden en Echt niet altijd erop uit om boven de baas te staan.

[wilma23]

Misschien ben je gewoon een omega sukkeltje wanneer je je zo krampachtig met die rangorde bezig moet houden.
Zo geen zin in.

Ik denk eigenlijk dat je hier Een heel goed punt hebt want juist doordat krampachtige gaat het ook vaak fout bij menses, ze leggen zoveel druk op de hond dat het de Hele relatie verstoort.

[Jits90]

Het is hond afhankelijk, maar ook een beetje baas afhankelijk denk ik. Als ik (neem als voorbeeld andere duitse herders) een duitse herder rustig aan een slappe lijn zie sjokken naast een baas, dan vind ik dat wel mooi en soms ook wel knap om te zien. Maar vraag ik mij tegelijkertijd af wat het doel is van het wandelen de hond mag niet of nauwelijks snuffelen, niet markeren alleen aan de slappe lijn een rondje lopen.
Persoonlijk vind ik dat dus niet echt je hond uitlaten. Daarom mogen ze hier aan de lijn tijdens zo'n uitlaatronde eigenlijk wel voor me uit lopen, ergens blijven snuffen etc.. Als ze even naast moeten lopen, dan doen ze dat overigens ook en dat vind ik dan wel voldoende.

Mee eens! Hier in de wijk loopt soms een man met witte herder, zonder lijntje. De hond loopt keurig naast of achter de man en bekijkt niets en niemand. Bij een stap zijwaarts krijgt de hond al een verbale correctie. Als de vrouw des huizes met de hond loopt, hangt er een lijntje aan, maar snuffelt hij wel links en rechts. Dan liever dat lijntje en wat meer honds gedrag dan die slaafse volgzaamheid

Qua voernijd: ze hebben allemaal hun eigen bak met een eigen aangepaste hoeveelheid eten op hun eigen plaats. Stiekem bij elkaar jatten mag niet, dan mogen ze elkaar corrigeren van mij. Maar meestal is "eigen bak!" genoeg om het jatten te voorkomen. Nu Lady er tijdelijk is, wilt zij natuurlijk ook eten eten eten. Damy geeft een snauw en Lady gaat vervolgens op een meter afstand zitten tot Damy klaar is. Zij kent het commando eigen bak niet, dus laat ik het ze liever zelf oplossen. Hondentaal is duidelijker dan mensentaal voor zo'n pup. Als ze echt opdringerig mocht zijn, haal ik de stoorzender wel weg.
Echter vind ik het wel een vereiste dat IK ten alle tijden iets mag afpakken. Als er een bak verkeerd wordt neergezet met een medicijn erin, als ze iets hebben gevonden buiten wat niet deugt.. Dan wens ik geen gegrom en gedoe. Maar meestal als mijn hand in de buurt van hun eten komt tijdens het eten, is dat om er MEER of LEKKERDER eten bij te doen